Benford’s Law uit 1881

De eerste helft van het jaar is het altijd stervensdruk bij ons op kantoor. Dus gaan we als directie samen met de teamleiders één keer per jaar de hei op om te brainstormen over hoe we de werkdruk kunnen verminderen. Een personeelstekort structureel opvangen is tenslotte een wezenlijk thema.

Meningen verdeeld

Zo opperde ik de norm van 10% overwerken per week. Waarop een ander riep dat je dat niet verplicht kunt stellen. De balans tussen zakelijk en privé is belangrijk en het kan zelfs de verplichte studie in gevaar brengen. Waarbij mijn gedachte meteen was: als iemands studie lijdt onder drie uur per week overwerken, had hij het zonder overwerken ook niet gehaald. Een andere collega stelde voor om onze medewerkers niet te laten overwerken, maar afscheid te nemen van klanten die alleen maar tijd kosten. De meningen uit een personeelstevredenheidsonderzoek bleken net zo verdeeld. Sommigen zagen een strakke normering wel zitten, anderen juist helemaal niet.

De overwerkavond

Vergaderen op de hei is aangenaam, maar tegelijk ook uitdagend als je er samen die dag niet uitkomt. Blijkt vervolgens helemaal niet nodig. Onze jongste assistenten voerden geheel zelfstandig en vrijwillig een overwerkavond in. Kijk, hier word ik vrolijk van. Vrijwilligheid is hierbij het uitgangspunt. Alhoewel, van mij werd er wél verwacht dat ik er was. Het nadeel is wel dat ze nu de deur bij me platlopen voor vragen en adviezen. Ach, is deze oudere man toch ergens goed voor.

Verfrissend en verrassend

Een van hen vroeg me wat ik van Benford’s Law vond, een wiskundig systeem uit 1881 dat fluctuaties in cijferreeksen herkent en binnen ons werk handig zou kunnen zijn. Ik was verbluft. En laatst vertrouwde een jonge medewerker me toe dat zij niet netjes door een klant was bejegend. Ik heb meteen de telefoon gepakt. Zo ga je niet met onze mensen om. De nieuwe generatie is verfrissend en verrassend, daar breek je een lans voor. Hun briljante ideeën komen uit onverwachte hoeken. Laat los en je krijgt veel terug.