Hoezo keuzestress?

Soms doe je járen over het maken van een keuze, soms is dat in twintig minuutjes gepiept. Zoals onlangs toen Suzan en ik bij de makelaar zaten, op zoek naar een nieuw huis.

Redflags

Aan het ene huis moest nog veel gedaan worden, het andere was instapklaar. De grote tuin was wel even schrikken, maar lang leve de robotgrasmaaier, roep ik maar sportief. Meer redflags zag ik niet. Onze koffie was amper koud of mijn pen drukte al in het papier. Ondertekenen die hap. Niet te lang nadenken, maar doen wat bij je past. Zo kan het ook.

Cirkel

Keuzes maken hoeft niet lang te duren. Maak een juiste berekening en zet een rode cirkel om het beschikbare budget. Vervolgens kijk je of je iets de moeite waard vindt. Zo was een klant van mij geïnteresseerd in een bedrijfsovername. Op zijn verzoek bracht ik de financiële mogelijkheden in kaart. Het zag er allemaal prima uit. De onderhandelingen gingen van start en alles leek in kannen en kruiken. Totdat de andere partij dacht er belastingtechnisch een slaatje uit te kunnen slaan. Sorry, maar dat was niet afgesproken.

Ongeschonden

Zo’n moment aan tafel is cruciaal. Je kunt je laten verleiden door het nieuwe scenario omdat je je hebt vastgebeten in jouw droom. Je negeert de alarmbellen en bent zelfs bereid jouw budget te overschrijden. Of, de andere optie, je bent trouw aan die rode cirkel en trekt daar de grens. Jammer van die droom, maar er komt heus wel weer een andere. Mijn klant belde me voor de zekerheid om advies. Dit gesprek was kort; het gesprek met de andere partij nog korter. Ongeschonden stapte hij uit de onderhandeling.

Meubelboulevard

Ken je limiet en handel ernaar. Of het nou om een pakje boter of een bedrijfsovername gaat. Of in mijn geval, een huis. Scheelt een hoop tijd. Waar ik wél tegenop zie? Drie dagen rondlopen op een meubelboulevard. Een bubbel van vorm- en kleurvarianten instappen zonder te zwichten voor keuzestress. Hoe werkt dit? Iemand ervaring?