Weg met die ouwe doos

Zoals jullie weten zijn Suzan en ik bezig met de verhuizing naar een andere stek. Dat gaat gepaard met het vullen van dozen. Maar verhuizen confronteert je ook met dozen die je lange tijd hebt bewaard en waarvan je het bestaan niet eens meer wist.

Inventaris

Zoals een ouwe doos vol kabeltjes. Geen idee waar ze allemaal voor dienen, maar ze horen intussen bij de inventaris. Ik heb het nu over kabeltjes, maar dit kunnen ook kleren zijn. Of apparaten. Sommige dozen heb je sinds de laatste verhuizing geeneens opengemaakt. Feit is, er komt een hoop bij, maar er gaat niets af. Simpelweg omdat je denkt dat je het ooit nodig zult hebben. Ik wil niet bijdehand doen, maar ik dénk het niet.

iPhone 3

Klanten kunnen er ook wat van. Die hebben schitterende bedrijven met een magazijn. In sommige daarvan liggen dozen vol stokoude onderdelen. Als accountant zie ik dit fenomeen terug in de cijfers: oude voorraad blijft liggen en neemt alsmaar toe. ‘Maar het is al betaald en kost verder niets’, luidt het verweer. Fout. In de eerste plaats nemen ze ruimte in. Vervolgens creëer je een logistiek probleem omdat die dozen in 99% van de gevallen niet zijn gelabeld. Mijn advies? Ik geef je drie opties. Plak overal een sticker op en bouw een nieuw magazijn. Of start een business in oude onderdelen. Of gooi die ouwe dozen eindelijk weg. Want een kabeltje van de iPhone 3 dient geen enkel nut, ook al liep je daar ooit warm voor.

Vet retro

Terug naar de verhuizing. Suzan en ik houden beiden van spellen en hebben intussen een aardige verzameling opgebouwd. Zo’n 75% daarvan wordt echter niet meer gebruikt. Die dozen zijn intussen vet retro geworden en het enige dat ze doen is stof happen. Daarom gaan ze naar een goed doel. De moraal van dit verhaal is simpel: opruimen is niet hetzelfde als stof ruimen. Het scheelt welgeteld drie letters.