Geen stemmen in je hoofd

Ik vind alles leuk en heb de enorme arrogantie te denken dat ik dingen beter en sneller kan dan een ander. Wat overigens niet terecht is, laten we daar helder over zijn. De klant boeit het helemaal niets of ik een klusje afwerk of dat mijn collega dat doet. Als het maar goed gedaan is.

Biertje

Dus begin ik Madonna steeds beter te begrijpen. ‘Holiday!’ zong ze. ‘Celebrate!’ Ja, die heeft makkelijk praten dacht ik altijd. Die hoeft geen strategische vraagstukken op te lossen of jaarrekeningen te schrijven. Maar ik heb dit icoon zwaar onderschat. We moeten eigenlijk vaker een vakantiemomentje pakken. Of in elk geval dóen alsof we op vakantie gaan. Omdat je dan al die niet afgehandelde klusjes sneller onder handen neemt. Heerlijk, toch? Geen stemmen meer in je hoofd die roepen dat je lui bent en wegkijkt. En geen mensen meer die je gaan bellen als je net aan een biertje zit of aan het hardlopen bent. Om maar niet te spreken van medewerkers die in jouw lades gaan zoeken naar spullen die er niet zijn.

Schoonmoeder

Dit optimisme kwam echter niet zomaar aangewaaid. Ik moest een verslag maken voor een klant. Echt zo’n klus die je maar uitstelt omdat je er serieus voor moet gaan zitten. Maar lang leve de PowerPoint presentatie. Oef, dit begrip klinkt nu alweer ouderwets, realiseer ik me. Maar goed, met die vaste sjablonen presteerde ik het om in nog geen drie kwartier vijf sheets te maken met de juiste input, voorzien van fraaie plaatjes. Het is een beetje hetzelfde idee als wanneer je schoonmoeder langskomt en jij je huis nog snel even gaat schoonmaken. Gelikt is het resultaat misschien niet, maar ik was toch stiekem trots op het digitaal kunstwerkje. Opgeruimd staat netjes, voelt netjes en biedt ruimte voor frisse ideeën. En al die ideeën leveren weer heel veel nieuwe klusjes op.