Je wordt niet als watje geboren

Toen ik klein was, stond er een gaskachel bij ons in de woonkamer. Daar stond geen hek omheen. Je hoefde je maar één keer te branden en je maakte die fout nooit meer. Dat heet leermomentjes. Met een grote bocht om dingen heen lopen die niet slim zijn. Daar word je groot en sterk van.

Kampioenen

De grootste misvatting is dat de jeugd van tegenwoordig anders in elkaar zit dan honderd jaar geleden. Deze generatie heeft andere interesses, dat is waar. Maar de wereld ís ook heel anders dan honderd jaar geleden. Individualistischer bijvoorbeeld. Men zegt dat de jongeren van nu verwend zijn en teveel eisen hebben. Dat het watjes zijn. Maar watjes worden niet zo geboren, ze worden zo gemaakt. Geef toe, hoe vaak zeg jij tegen jouw kids dat ze kampioenen zijn en zichzelf moeten blijven, want ze zijn zo perfect? En dat ze zich niets moeten laten welgevallen en vooral voor hun rechten moeten opkomen?

Wij-gevoel

Mijn opmerking over watjes komt bij de commando’s vandaan. Wat je van dit instituut ook vindt, je leert in elk geval niet te fl auw te zijn en samen op te trekken. Het gesprek vanochtend met twee jonge medewerkers bevestigde dit. Zij willen heel graag hard werken, ‘maar dan moet iedereen dat doen’. Volledig terecht. Het zogeheten wij-gevoel staat voor samen de klus klaren. Als in samen door de modder kruipen, samen hindernissen overwinnen. Het wij-gevoel creëer je ook door als werkgever het goede voorbeeld te geven. Dat is niet elke vrijdagmiddag op een golfbaan staan, maar met je team een keer ’s avonds doorhalen en daarna samen een biertje pakken.

Pamperen

Dat de jonge generatie anders zou zijn, is dus fl auwekul. Dat je ze met fl uwelen handschoenen moet aanpakken trouwens ook. Ik snap wel waarom je ze blijft pamperen, omdat je bang bent dat ze gaan lopen. Maar weet je wie er op den duur écht gaan lopen? De mensen die altijd de mouwen opstropen.